küçük hanım

"yazarken sadece kendime göre var olan tek gerçeği öğütledim: kendimiz aynı zamanda ailemiz için en iyi olan neyse onun için yaşamalıyız. ben de böyle yaşadım. fakat beş yıl önce bana tuhaf şeyler olmaya başladı. ne yapacağımı, nasıl yaşayacağımı bilmeyecek bir noktaya geldiğimde önce hayretler içinde kaldım. aklımın mevcudiyetini kaybeder gibi oldum ve depresyona girdim. bu da geçti; kaldığım yerden yaşamaya devam ettim. sonra, sıkıntılar aynı şekilde hatta daha sık kendini tekrarlamaya başladı. ne zaman başım sıkışsa şu sorularla baş başa kalıyordum: "neden? bundan sonra ne olacak?" önce bunların önemsiz ve anlamsız sorular olduğunu düşündüm. bu sorularının cevaplarının zaten bilindiğini, eğer cevaba ulaşmak istiyorsam bunun benim için çok da zor olmayacağını, sadece şu an bu konuyla uğraşmak istemediğimi, fakat sorumluluğu üzerime alırsam bir cevaba ulaşabileceğimi düşündüm. sorular daha fazla, daha sık önüme çıkmaya, cevaplandırılma istekleri de gittikçe acil olmaya

"Tanıdığım aydınların çok büyük bir kısmı bir arayış içerisinde değil, boş oturuyor ve el emeği gerektiren işlere de yeteneksizler. Kendilerine aydın diyorlar, fakat hizmetlilerine "sen" diye hitap edip köylülere hayvan gibi davranıyorlar; öğrendikleri yetersiz, okudukları hiçbir şeyi ciddiye almıyorlar, kesinlikle hiçbir şey yapmıyorlar. İş bilime geldiğinde konuşmakla yetiniyorlar, sanattan da anladıkları söylenemez. Çok ciddi, gergin yüzleri var. Hepsi sürekli çok mühim meselelerden bahsediyorlar. Felsefe yapıp duruyorlar. Ama aynı zamanda büyük bir çoğunluğumuz, yüzde doksan dokuzumuz vahşiler gibi yaşıyor; en ufak fırsatta kavga çıkartıp küfürler savurmaya başlıyoruz; kötü besleniyor, kir pas içinde, sineklerin, pis kokuların, ahlaksızlıkların arasında uyuyoruz. Yaptığımız tüm bu hoş sohbetler yalnızca kendimizi ve başkalarını kandırmak için."

sessizliğin sesini dinlemeye ihtiyacım var şu günlerde. bir virüs salgınına tutuldu bütün dünya. a'dan z'ye zenginden fakire büyükten küçüğe evdeyiz. en zoruna maruz kaldık uzun zamandır hiç tecrübe etmediğimiz. eskiden elektrik ya da teknoloji yokken insanlar iç içeydi zaten ama geçmiş 10 15 senedir her şey çok hızlı gelişti. bir anda kaybettik kendimizi iletişimimizi ailemizi. en başta gelişen teknolojiye tanık olan gençlerdi onlar uzaklaştı toplumdan. o zamanlar alileler tepkiliydi. vakit kaybı, sahte hayatlardı. kendimizi kandırıyorduk onlara göre. sonra teknolojiyle onlar tanıştı. sosyal medya keşfedildi. aile akraba ortamı vardı orada da. oyunlar vardı çeşit çeşit çocukluğunu yaşamamış insanlar için harika sınırsız bir ortamdı. keşfettiler. yavaş yavaş internetin kolaylığını geniş yelpazesine tanık oldular ona kapıldılar. en tehlikelisi oldu. ebeveynler yol göstericiler muhabbet açıcılar ortadan kayboldu. telefonlarının başına gömüldüler, tv karşısından bilgisayar başında

körlüğün düşüncelerimizde olduğu gibi karanlık değil beyaz bir ışık olması bile farklı. görememe durumunu normal karşılayabiliriz fakat sadece bir kesimin bir anda kör olması hayal edilemez bir kaosa dönüşüyor. insanın yaşam damarları bir bir değil bir anda kopuyor. yönetimden sağlığa her şey bir anda felç oluyor. kişisel ihtiyaçlar toplumsal görevler hepsi koca bir yalana dönüşüyor. acımasız, korkunç, mide bulandırıcı, hüzünlü sahneler ise sadece biri için anlamlı oluyor. gören tek insan. doktorun karısı. kitabı okurken fark ettim ki yazar çözüm odaklı değildi. sadece olabilecek durumları peş peşe anlatıyordu. o kadar körün içinde neden o kadının hala görebildiğini sorgulamadık hiç. bir tedavi bulmak üzerinde durmadı kitap .

10.05.2020 filmde hem beden hem de ruh sağlığı için ne gerekiyorsa onun yapıldığı hayatları olan bir aileden bahsediliyor. bedenini tanıyan, psikolojiden tarihten felsefeden spordan sanattan anlayan bireyler. bütün aile en küçüğünden büyüğüne kadar. en güzeli gerçeğe dayalı olması. çocuklara yalan söyleme diyen anne babaların çocuklara yalan söylememesi gerektiğini anlatması çok güzel. cinsel ilişkinin anlatılması hatta bir kitapla öğrenmesinin sağlanması çok güzel bir örnek. hele ki toplumumuzda. en güzeli yaş sınırı olmadan herkesin düşüncesine önem verilmesi, saygı duyulması, dinlenmesi. iyi bir ebeveyn olmak için her şeyi bilmek gerek. her sistemin bir kusuru olduğunu ya da üzerine düşünmek gerektiğini hala öğrenemedim sanırım, eksisi ve artısına bakmadan iyi veya kötü kabul edilemez. az önce çocuklar yaşadıkları hayatta öğrendikleri şeyler eğer kitapta yazmıyorsa öğrenemeyeceklerini söylediler. deneyimleri yoktu. hayatta yaşayarak öğrendikleri şeyler bilimle ya da bedenle il