the bucket list

-
hasta yataklarında ölüm günlerini beklemek yerine madem öleceğiz ne istiyorsak yapalım konulu eğlenceli, yer yer duygusal bi film. yaşadıkları maceralara ortak olmak heyecanlı. gittiğin her yerle ilgili ansiklopedik bilgiler bilen birinin olmasının yer yer can sıkıcı olsa da çoğu zaman baya faydalı olduğunu görüyoruz. izlemesi aşırı keyifliydi. tabi bütün istekleri yerine getirmek için yüklü miktarda para gerektiğini de unutmayalım.  

yine de günlük hayatta bile bizi mutlu edeceğini bildiğimiz şeyleri yapmaktan kendimizi mahrum bırakıyoruz. klasik üşengeçlik hali engel oluyor. kitap isimleri not alıyor ama bir türlü okumuyoruz, kek yemek tatlı tarifleri not alıyoruz ama kalkıp yapmak yerine bi paket bisküvi açıyoruz. açmayalım değil yine açalım da not aldıklarımızı yapmayacaksak da neden not alıyoruz değil mi? 

neden not alıyorum o zaman?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

itiraflarım - tolstoy

-
"yazarken sadece kendime göre var olan tek gerçeği öğütledim: kendimiz aynı zamanda ailemiz için en iyi olan neyse onun için yaşamalıyız. ben de böyle yaşadım. fakat beş yıl önce bana tuhaf şeyler olmaya başladı. ne yapacağımı, nasıl yaşayacağımı bilmeyecek bir noktaya geldiğimde önce hayretler içinde kaldım. aklımın mevcudiyetini kaybeder gibi oldum ve depresyona girdim. bu da geçti; kaldığım yerden yaşamaya devam ettim. sonra, sıkıntılar aynı şekilde hatta daha sık kendini tekrarlamaya başladı. ne zaman başım sıkışsa şu sorularla baş başa kalıyordum: "neden? bundan sonra ne olacak?" önce bunların önemsiz ve anlamsız sorular olduğunu düşündüm. bu sorularının cevaplarının zaten bilindiğini, eğer cevaba ulaşmak istiyorsam bunun benim için çok da zor olmayacağını, sadece şu an bu konuyla uğraşmak istemediğimi, fakat sorumluluğu üzerime alırsam bir cevaba ulaşabileceğimi düşündüm. sorular daha fazla, daha sık önüme çıkmaya, cevaplandırılma istekleri de gittikçe acil olmaya
Devamı

ben burdayım

-
     ben buradayım demenin farklı yollarını denerken buldum kendimi, yalnızım ama buradayım. siz benden uzaktasınız. benden daha iyi olduğunuzu düşünüyorum neden bilmiyorum. ben, ben tek başınayım. salondayım. belki bi kahve yaparım gün batımını izlerim. neyse ki gün batımı var. biraz da duygusalım. pizza ısmarlıcaktım kendime onu da yapamadım. aç, sinirli ve üzgün döndüm eve. evde bekleyenim de olmayınca buna da üzüldüm biraz. olmamasına da alıştım belki olsa ona da üzülürdüm. üzülmeye yer arıyorum sanırım. geldiğimde ağlamaklıydım hatta. elimde olan gün batımını da kaçırmayayım bari. pizza olmadı ama bi kahve yaparım kendime. 
Devamı

zaman

-
Neyiz? Nedeniz? Bir şeylere bakıp şaşırmak için mi varız? Bakıp özenmek için mi? Bir adım atmıyorsak hayallere, elimize kalemi almıyorsak, boyamaya başlamıyorsak hayatımızı bütün renklerle, suçu başkasında aramak niye? Her şey bizim elimizdeyken bu isyan niye? Suçu başkasında aramak kolay geliyor çünkü. Neden, çünkü gerçekten istemiyoruz belki. Küçükken istediğimiz çikolata alınana kadar ağlardık. Ne değişti de İsteklerimizden bu kadar kolay vazgeçer olduk. Adım atmak için bekler olduk vakit her zaman fazlaymış yeterde artarmış gibi. Ne yapcağımızı bilmiyoruz belki de. he? Başlamak. En zoru belki de ya da bize en zor gelen yanı. Başlarsak devamı gelir, halledebiliriz. Belki. he?
Devamı